"Wciąż coś przybywa i coś nam ucieka;
I tylko pamięć wiąże w całość jedną
Mgliste obrazy, co w przelocie bledną."
Adam Asnyk
I tylko pamięć wiąże w całość jedną
Mgliste obrazy, co w przelocie bledną."
Adam Asnyk
|
Dziś Zespół Szkół Samochodowych mieści się przy ulicy Klonowica 14. Stanowi kompleks zabudowań i zajmuje rozległy teren, który wyróżnia się zakomponowaną bogato zieloną architekturą. Od wiosny do późnej jesieni mieni się ona feerią barw.
Początek jej istnienia sięga roku 1951 i łączy się z dziejami Technikum Drogowego. W tym to czasie istniejący od roku 1950 Państwowy Ośrodek Szkolenia Motorowego zostaję przejęty przez Dyrekcję Okręgową Szkolnictwa Zawodowego i przeniesiony z ulicy Klonowica (teren wojskowy) na ulicę Felczaka 26 do budynku Zasadniczej Szkoły Energetycznej, a młodzież, będąca słuchaczami kursu prowadzonego przez wspomniany ośrodek, staje się uczniami powołanego do życia Technikum Drogowego.
|
|
Dyr. Lemanowicz
|
Otwarcia szkoły dokonano na podstawie zarządzenia Centralnego Urzędu Szkolnictwa Zawodowego z dnia 30 sierpnia 1951 roku Nr IV Org. 3556/51. W dniu 22 listopada 1951 roku nastąpiło przekazanie Technikum Drogowego Ministerstwu Transportu Drogowego i Lotnictwa, któremu podlegało do roku 1957. Wtedy to szkolnictwo zawodowe przejęło Ministerstwo Oświaty. Pierwszym dyrektorem został Pan Stanisław Ciężki. Kierował szkołą do grudnia 1951r. Po nim funkcję dyrektora sprawowała Pani Ludwika Lemanowicz (1951-1955), pełniąca jednocześnie obowiązki nauczyciela języka polskiego. W pamięci współpracowników zapisała się jako rzetelny, dokładny i sumienny zwierzchnik. W pierwszym roku pracy szkoła liczyła 55 uczniów, w tym 17 dziewcząt. Młodzież rekrutowała się głównie ze środowiska wiejskiego. Męska jej część mieszkała w bursie przy ulicy Wielkopolskiej 32, zaś żeńska przy Armii Czerwonej 19. Szkoła funkcjonowała w warunkach bardzo trudnych, rzec by można prymitywnych. Nie miała własnej bazy lokalowej. Zajmowała dwa pomieszczenia w budynku Zasadniczej Szkoły Energetycznej, przy ulicy Felczaka 26.
|
|
W jednym odbywały się lekcje, zaś w drugim mieściła się kancelaria i rachuba. Bolączką szkoły był też brak warsztatów, chociaż program czteroletniego Technikum Drogowego przewidywał 4 godziny zajęć praktycznych w tygodniu. Uczniowie korzystali z warsztatów Technikum Budowlanego. Nauka odbywała się po południu.
W roku 1952 Wojewódzki Zarząd Dróg Publicznych, który sprawował opiekę nad szkołą, przejął budynek Internetu Kursu Nadzorców Dróg i Mostów przy ulicy Arkońskiej 1 i przekazał Technikum Drogowemu. Przez okres dwóch lat w jednopiętrowym budynku mieściła się szkoła i internat dla 190 uczniów.
Ciasnota i niewygoda zmusza kolejnych dyrektorów do poszukiwania coraz to nowszych obiektów nadających się na rozwijającą szkołę, zwłaszcza że w tych trudnych warunkach zdobywa wiedzę coraz większa liczba uczniów. Starania czyni najpierw Pan Leonard Żywno (1955/56), kontynuuje Pan Józef Dąbek (1956-1960).
|
Dyr. Dąbek
|
Dyr. Wargol
|
W roku 1955 odbyła się w historii szkoły pierwsza matura, którą zdało 25 uczniów, a Ministerstwo Transportu Drogowego i Lotnictwa utworzyło Technikum Samochodowe. Dotychczasowe Technikum Drogowe, kształcące w specjalności budowa dróg i mostów zamykało powoli swą działalność.
Rozwijająca się ciągle szkoła (wydział młodzieżowy i dla pracujących) otrzymała w roku 1956 lokal użytkowany przez Wyższą Szkołę Rolniczą przy ulicy Zygmunta Starego 1 w zamian za obiekt przy ulicy Arkońskiej 1. Przeniesienie polepszyło nieco warunki, ale nie rozwiązało problemów, bo budynek, choć dwupiętrowy nie nadawał się na szkołę i internat. Dnia 10 września 1956 roku uchwałą Rady Ministrów szkolnictwo zawodowe przejęło Ministerstwo Oświaty. Przekazanie nastąpiło w terminie do 30 czerwca 1957 roku. Dokonano wówczas zmiany nazwy oraz wprowadzono pięcioletni tok nauczania. Powstały klasy o specjalności eksploatacja samochodów oraz remont i obsługa samochodów. |
|
W tym samym roku dyrekcja poczęła czynić starania o budową nowego obiektu. Zgodę uzyskano w czerwcu 1958 roku, zaś projekt budowy zatwierdzony został przez Ministerstwo Oświaty i Wychowania 18 grudnia 1959 roku. Doglądał jej już nowy dyrektor Pan Bolesław Wargol. Tymczasem trwa kolejna przeprowadzka, ciągle nie do własnej siedziby. W sierpniu 1958 roku szkoła przeniosła się do budynku w połowie zajmowanego przez Technikum Mechaniczno - Energetyczne przy Raciborza 60. Internat pozostał przy ulicy Zygmunta Starego 1. Ciągły brak własnych warsztatów zmusza uczniów do korzystania z warsztatów: Technikum Budowlanego, Technikum Łączności, Przedsiębiorstwa Transportu Samochodowego, Technikum Mechaniczno - Energetycznego, co utrudnia należyte przygotowanie do zawodu, ale nie zniechęca do uzyskania dyplomu i świadectwa dojrzałości. Pierwsze matury w historii Technikum Samochodowego, które odbyły się w roku 1959, zdało 25 uczniów wydziału młodzieżowego i 16 uczniów wydziału pracujących.
|
Dyr. Knasiak
|
|
Rok szkolny 1962/63 przyniósł kolejną zmianę. Przy Technikum Samochodowym powstały pierwsze klasy Zasadniczej Szkoły Samochodowej, kształcące w zawodzie mechanik samochodowo - ciągnikowy. Szkoła stała się placówką wielowydziałową.
Rok później (1964) nastąpiło przeniesienie do własnych pomieszczeń. Szkoła otrzymała nowoczesny kompleks obiektów z przeznaczeniem dla 820 uczniów, w skład którego weszły: szkoła, sala gimnastyczna, internat, warsztaty wraz ze stacją obsługi i garażami oraz tereny do uprawiania różnych dyscyplin sportowych. Życie szkoły potoczyło się z większym rozmachem, bo w nowoczesnym budynku zaczęły funkcjonować gabinety z prawdziwego zdarzenia, a warsztaty swym wyposażeniem nie ustępowały nowoczesnym stacjom obsługi. Obok stanowisk pomocniczych do nauki stolarstwa, ślusarstwa, obróbki i spawania znajdowała się stacja diagnostyczna oraz dział napraw głównych silnika. W tym też czasie młodzież przystąpiła do zagospodarowania terenów wokół szkoły. Uczniowie sami wytyczyli alejki, urządzali skwerki, sadzili i pielęgnowali przez lata drzewa i krzewy. |
|
Dyr. Brzeziński
|
Rok 1965 przyniósł kolejne wydarzenie. W kwietniu z okazji 20 rocznicy wyzwolenia Szczecina szkole nadano imię Aleksandra Zawadzkiego, zaś we wrześniu zaczęło funkcjonować trzyletnie Technikum Samochodowe na bazie Zasadniczej Szkoły Samochodowej.
Na zakrętach historii zniknął patron szkoły. Dzisiaj pozostała nazwa Zespół Szkół Samochodowych. W roku 1966 ponownie następuje zmiana na stanowisku dyrektora. Rok 1965 przyniósł kolejne wydarzenie. W kwietniu z okazji 20 rocznicy wyzwolenia Szczecina szkole nadano imię Aleksandra Zawadzkiego, zaś we wrześniu zaczęło funkcjonować trzyletnie Technikum Samochodowe na bazie Zasadniczej Szkoły Samochodowej. Kierowanie szkołą objął Pan Edmund Knasiak. Funkcję pełnił do roku 1975. Po nim obowiązki przejął Pan Hubert Kawecki. Wtedy też szkoła zaczęła funkcjonować jako Zespół Szkół Samochodowych, w skład którego weszły klasy technikum pięcioletniego, |
|
trzyletniego, technikum wieczorowe, zaoczne, zasadnicza szkoła oraz policealne studium zawodowe, które powstało w 1977 roku.
I chociaż dyrektorzy zmieniają się, to główny cel rozwijającej się szkoły pozostaje. Zasadniczym jej zadaniem jest kształcenie w różnych specjalnościach w zakresie motoryzacji. Od roku 1980 szkołą kierowali: Pan Mieczysław Brzeziński (1980 - 1987), Pan Włodzimierz Gąsior (1987 - 1991). W maju 1991 roku Rada Pedagogiczna wybrała w wyniku głosowania nowego dyrektora, Pana Sławomira Snastina, któremu rola włodarza przypadła w trudnym okresie.Po 27 latach funkcjonowania warunki szkoły uległy pogorszeniu. Baza lokalowa i techniczna, niegdyś nowoczesna, wymagała modernizacji. Wyposażenie Sali i warsztatów zestarzało się. Aby sprostać stale wzrastającym wymaganiom w zakresie kształcenia i wychowania przy ciągle malejącym budżecie na cele oświatowe, utworzono w 1991 roku Fundację Pomocy i Rozwoju Zespołu Szkół Samochodowych. |
Dyr. Kawecki
|
Dyr. Snastin
|
Inicjatorem przedsięwzięcia była Rada Rodziców, która zawsze wspierała szkołę we wszystkich jej działaniach, zmierzających do podniesienia efektywności nauczania i wychowania.Pomoc rodziców umożliwiła dyrekcji i kierownictwu warsztatów stopniowe wzbogacenie bazy technicznej. Zakupiono nowe pomoce dydaktyczne do gabinetów przedmiotowych. Warsztaty wyposażono w nowe urządzenia i narzędzia. Utworzone zostały stanowiska diagnostyczne i symulacyjne. Powstała pracownia komputerowa.
Dnia 25 maja 1993 roku Minister Edukacji Narodowej nadał Radzie Rodziców Zespołu Szkół Samochodowych Honorową Odznakę za Zasługi dla Oświaty.Jednym z bardzo wielu twórców sukcesu Rady Rodziców był jej długoletni przewodniczący Pan Zbigniew Kossak. |
|
W roku 1994 przy szkole powołano do życia XXII Liceum Ogólnokształcące o profilu ekologiczno - motoryzacyjnym. Po czterech latach istnienia zaprzestało swej działalności. Władze zwierzchnie cofnęły zezwolenie na prowadzenie tego typu placówki.
W roku 2004 zamknęło swoje podwoje XXII Liceum Ogólnokształcące oraz Liceum Zawodowe, zaś rok później przestało istnieć Liceum Profilowane, z kolei w 2006 roku zakończyło działalność pięcioletnie Technikum Samochodowe.Obecnie Zespół Szkół Samochodowych tworzą : czteroletnie Technikum Samochodowe kształcące techników pojazdów samochodowych i trzyletnia Zasadnicza Szkoła Samochodowa przysposabiająca do zawodu mechanika lub elektromechanika pojazdów samochodowych. |
Dyr. Wechman
|
|
Szkoła w statystyce przedstawia się następująco:
Dziś szkoła ma nowoczesną bazę lokalowo-techniczną, na którą składają się pracownie dydaktyczne, komputerowe, laboratoria, stanowiska diagnostyczne i symulacyjne oraz stacja obsługi, przystosowana do kształcenia ogólnego i zawodowego zgodnie z wymogami współczesności.
Opracowanie: Wanda Zalewska |
|